Μπορεί να είμαι κατά του ελιτισμού σε ξυδοθέματα και υπέρ μιας αταξικής προσέγγισης του αλκοόλ, μπορεί να στηρίζω την ιδεολογία της φτηνής μπαρότσαρκας και να φρονώ πως μετά την 4η μπύρα ή το 3ο ποτό όλες οι γεύσεις είναι ίδιες, μπορεί να πίνω για να σκοτώσω μνήμες και όχι για να μάθω νέα κόλπα στον ουρανίσκο μου, μπορεί να έχω κατεβάσει αμέτρητες μπύρες φριχτής ποιότητας σε μια εικοσάδα χώρες, παρόλα αυτά, επικροτώ την προσπάθεια των παιδιών να ενημερώσουν το ελληνόφωνο δίκτυο σε θέματα ζύθου. Για πολλούς από μας, η μπύρα είναι η μακροβιότερη και πιστότερη σχέση μας. Αν δεν την πάρουμε στα σοβαρά είμαστε χάλια γκόμενοι.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
5 comments:
Ξυλοκόπε σ' ευχαριστούμε για τις καλές σου κουβέντες.
Απ΄ ό,τι διαπιστώνω διατηρείς την Ελληνική, αν και στη μακρινή Κίνα.
Οσο για τα περί γυνής και ζύθου, έχω να πω μόνο ότι άρχισα την μπύρα όταν τέλειωσε μια εξαετής σχέση που είχα. Από τότε είναι ένα από τα πιο σταθερά πράγματα στη ζωή μου.
Εγώ πάλι άρχισα να ασχολούμαι με την μπύρα όταν μια πενταετής σχέση που είχα άρχισε να έχει προοπτικές να γίνει εκατονταετής.
Πάντως Ξυλοκόπε έθιξες ένα σοβαρό ζήτημα: η θεώρηση της μπύρας ως μαζικού, λαϊκού προϊόντος συγκρούεται με τις ελιτίστικες τάσεις μας για εξεζητημένες γεύσεις. Θα θέσουμε το θέμα στο blog και μάλιστα άμεσα!
Δηλαδή, όταν λινκάρω το παίρνετε πρέφα αμέσως; Καλή φάση. Πρέπει να εξοικειωθώ με το μέσο.
Καλή συνέχεια, παίδες, περιμένω το δοκίμιο του τριπέλιους.
Απλά έβλεπα ότι κάποιος μπαίνει από Κίνα. Τελικά διαπίστωσα ότι δεν ήταν κατά λάθος!
Για να μην νιώθεις μακριά από την τεχνολογία και για να δεις πώς μπορείς κι εσύ να βάλεις έναν Μεγάλο Αδελφό στο blog σου μπορείς να επισκεφτείς το www.statcounter.com
Oh, ja. Ένας λόγος που αγαπώ τη Βόρεια Ευρώπη, είναι πως όταν λέει κανείς "Πάμε για μπίρες", δεν εννοεί, "Πάμε για μπίρες, και να γυρίσουμε μια χαρά". Η καλύτερη περίπτωση είναι καθημερινή, μετά τη δουλειά σου, να φιλάς τη γυναίκα και να της λες "Αγάπη μου, πάω, σήμερα έχει πρωτάθλημα". Darts, και μπίρα με ρεψίματα χωρίς ενοχές. Αλκοολικός με τη μπίρα γίνεσαι μόλις δεις έναν συνταξιούχο με μουστάκι να παίρνει τη φρεσκοσταλαγμένη μπίρα με συγκέντρωση, και να την πίνει αργά, αργά... Δεν αντέχεις.Αυτή η απόλαυση πάνω του, σε κάνει να παραγγείλεις,ακόμη και αν τη προηγούμενη ήπιες μια θάλασσα.
Post a Comment