Καθόμουν, έπινα σπιτίσια μπύρα και κοίταζα τη φωτιά. Γύρω μου, μεθυσμένοι γέροι μιλούσαν και δεν τους καταλάβαινα. Απ’ το πρωί, όταν μου απευθύνονταν ενάλλασσαν Ντεμπέλε και Αφρικάανς. Εξηγούσα, όσο πιο καθαρά μπορούσα ότι δεν ήμουν Νοτιοαφρικάνος, αλλά ήταν όλοι τους λιώμα απ’ τη ντάγκα και τη μπύρα. Σώπαινα πάλι.
Κάθε 4 χρόνια, σ’ αυτή την επαρχία μαζεύουνε τους νέους του χωριού, από 16 μέχρι 20 και τους πηγαίνουν στο βουνό για τελετές ενηλικίωσης. Μένουν εκεί 2 μήνες κι αφού έφυγαν αγόρια, γυρίζουνε άντρες. Ρώτησα τι κάνουν πάνω στο βουνό αλλά ήταν όλοι τους γεμάτοι μυστικοπάθεια και υπονοούμενα. Μιλούσαν μόνο για τραγούδια και χορούς, για την παράδοσή τους. Άμα έδινες λίγα κέρματα, τραγουδούσαν για σένα τυλιγμένοι στις τρίχρωμες κουβέρτες τους.
Το καλαμπάς, η κομμένη κολοκύθα, συνέχιζε τους γύρους γύρω απ’ τη φωτιά, κι η λευκή, σα γάλα μπύρα με μεθούσε. Είχα πάει το πρωί στο Κάμελριβίερ, οδηγώντας βόρεια απ’ την Πρετόρια και θα καθόμουν εκεί το σαββατοκύριακο. Η έκταση και η ένταση της γιορτής ήταν απίστευτες. Για δυο βδομάδες, όλοι οι άντρες, όλων των χωριών της επαρχίας θα γλένταγαν. Οι γυναίκες, όχι. Στην αυλή κάθε σπιτιού θρονιάζονταν και έτρωγαν και έπιναν και κάπνιζαν. Ήμουν ο μόνος ξένος και πάλι είχα γίνει αξιοπερίεργο. Φωτογραφίζονταν μαζί μου, όλοι μου μίλαγαν, με άγγιζαν, με καλούσαν σπίτι τους.
Ένας γέρος που με κοιτούσε σκεφτικός όλο το βράδυ, μάζεψε λέξεις και θάρρος και μου μίλησε. Είχε δυο δόντια στο στόμα του.
- Αδερφέ, είπε, ξέρεις το Μπομπ Μάρλεϋ;
- Φυσικά αδερφέ, αποκρίθηκα.
- Ξέρεις τη ντάγκα; Ξέρεις τι είναι μαριχουάνα;
- Βέβαια.
- Εγώ, όταν καπνίζω, αποκτώ τη γνώση.
Τον κοίταξα γελώντας. Γέλασε κι αυτός και μου έπιασε τα χέρια. Ένας τυπάκος, πιο νέος και ζωηρός, μου έδωσε καινούριο όνομα. Θα σε λέω Τούκα, μου είπε. Εγώ έβαλα με το νου μου ότι θα ήταν κάποιος παλιός πολέμαρχος που παλούκωσε πολλούς Βρετανούς και Ολλανδούς και χάρηκα. Μετά όμως μου είπε ότι ο Τούκα ήτανε πυγμάχος του 60 και αιστάνθηκα πιο ταπεινός.
Αυτός ο τύπος – και τι δε θα έδινα να θυμηθώ το όνομά του – μ’ έβαλε μέσα στο σπίτι, παρέα με 2 ακόμα γέρους. Ακουμπισμένες στον τοίχο 3 γριές με πλήρη γιορτινή αμφίεση μας υποδέχτηκαν. Πήραν να στριγκλίζουν και να ψέλνουν, κι αυτές και οι σύντροφοί μου. Οι άντρες σήκωναν τα χέρια ψηλά και ύστερα τα κατέβαζαν μέχρι το δάπεδο μ’ ένα μακρόσυρτο οοοοοομμμ, τρέμοντας. Τους μιμήθηκα. Ο πρεσβύτερος πήρε ένα μπαστούνι και μια ξύλινη ασπίδα κι άρχισε να χορεύει. Χοροπήδαγε, χτύπαγε την ασπίδα στα μεριά του, τα όπλα μεταξύ τους, την ασπίδα στο πόδι του. Φώναζε, έστριβε, γύριζε πίσω.
- Σειρά σου, είπε ο νονός μου.
- Τι λέτε; ρώτησα.
- Αυτό, ένα κι ένα κάνει έντεκα. Δύο κι ένα κάνει εικοσιένα.
Στην αρχή μου φάνηκε ότι ήταν γελοίο, αλλά μετά κατάλαβα ότι ήταν συμβολικό. Ότι ήθελαν να δείξουν με τις ασυναρτησίες τους πως είχαν καταληφθεί, ότι ήταν εκτός εαυτού, γεμάτοι ιερό πνεύμα και έκσταση. Σηκώθηκα, πήρα τα όπλα, άρχισα να τα βροντάω πάνω μου και ν’ απαγγέλλω αυτήν την παράλογη, μαγική αριθμητική. Ίδρωσα, μ’ επιδοκίμασαν και βγήκαμε έξω.
Το υπόλοιπο της βραδιάς κολυμπάει στην ομίχλη. Θυμάμαι να περπατάω, να καταλήγω σε διάφορα ταβερνεία και να αιστάνομαι χαμένος. Χρειάστηκε πολύ προσπάθεια για να καταλήξω στο σπίτι που με φιλοξενούσαν. Έζησα, ήπια, μίλησα. Μου ήταν αρκετό.
Κάθε 4 χρόνια, σ’ αυτή την επαρχία μαζεύουνε τους νέους του χωριού, από 16 μέχρι 20 και τους πηγαίνουν στο βουνό για τελετές ενηλικίωσης. Μένουν εκεί 2 μήνες κι αφού έφυγαν αγόρια, γυρίζουνε άντρες. Ρώτησα τι κάνουν πάνω στο βουνό αλλά ήταν όλοι τους γεμάτοι μυστικοπάθεια και υπονοούμενα. Μιλούσαν μόνο για τραγούδια και χορούς, για την παράδοσή τους. Άμα έδινες λίγα κέρματα, τραγουδούσαν για σένα τυλιγμένοι στις τρίχρωμες κουβέρτες τους.
Το καλαμπάς, η κομμένη κολοκύθα, συνέχιζε τους γύρους γύρω απ’ τη φωτιά, κι η λευκή, σα γάλα μπύρα με μεθούσε. Είχα πάει το πρωί στο Κάμελριβίερ, οδηγώντας βόρεια απ’ την Πρετόρια και θα καθόμουν εκεί το σαββατοκύριακο. Η έκταση και η ένταση της γιορτής ήταν απίστευτες. Για δυο βδομάδες, όλοι οι άντρες, όλων των χωριών της επαρχίας θα γλένταγαν. Οι γυναίκες, όχι. Στην αυλή κάθε σπιτιού θρονιάζονταν και έτρωγαν και έπιναν και κάπνιζαν. Ήμουν ο μόνος ξένος και πάλι είχα γίνει αξιοπερίεργο. Φωτογραφίζονταν μαζί μου, όλοι μου μίλαγαν, με άγγιζαν, με καλούσαν σπίτι τους.
Ένας γέρος που με κοιτούσε σκεφτικός όλο το βράδυ, μάζεψε λέξεις και θάρρος και μου μίλησε. Είχε δυο δόντια στο στόμα του.
- Αδερφέ, είπε, ξέρεις το Μπομπ Μάρλεϋ;
- Φυσικά αδερφέ, αποκρίθηκα.
- Ξέρεις τη ντάγκα; Ξέρεις τι είναι μαριχουάνα;
- Βέβαια.
- Εγώ, όταν καπνίζω, αποκτώ τη γνώση.
Τον κοίταξα γελώντας. Γέλασε κι αυτός και μου έπιασε τα χέρια. Ένας τυπάκος, πιο νέος και ζωηρός, μου έδωσε καινούριο όνομα. Θα σε λέω Τούκα, μου είπε. Εγώ έβαλα με το νου μου ότι θα ήταν κάποιος παλιός πολέμαρχος που παλούκωσε πολλούς Βρετανούς και Ολλανδούς και χάρηκα. Μετά όμως μου είπε ότι ο Τούκα ήτανε πυγμάχος του 60 και αιστάνθηκα πιο ταπεινός.
Αυτός ο τύπος – και τι δε θα έδινα να θυμηθώ το όνομά του – μ’ έβαλε μέσα στο σπίτι, παρέα με 2 ακόμα γέρους. Ακουμπισμένες στον τοίχο 3 γριές με πλήρη γιορτινή αμφίεση μας υποδέχτηκαν. Πήραν να στριγκλίζουν και να ψέλνουν, κι αυτές και οι σύντροφοί μου. Οι άντρες σήκωναν τα χέρια ψηλά και ύστερα τα κατέβαζαν μέχρι το δάπεδο μ’ ένα μακρόσυρτο οοοοοομμμ, τρέμοντας. Τους μιμήθηκα. Ο πρεσβύτερος πήρε ένα μπαστούνι και μια ξύλινη ασπίδα κι άρχισε να χορεύει. Χοροπήδαγε, χτύπαγε την ασπίδα στα μεριά του, τα όπλα μεταξύ τους, την ασπίδα στο πόδι του. Φώναζε, έστριβε, γύριζε πίσω.
- Σειρά σου, είπε ο νονός μου.
- Τι λέτε; ρώτησα.
- Αυτό, ένα κι ένα κάνει έντεκα. Δύο κι ένα κάνει εικοσιένα.
Στην αρχή μου φάνηκε ότι ήταν γελοίο, αλλά μετά κατάλαβα ότι ήταν συμβολικό. Ότι ήθελαν να δείξουν με τις ασυναρτησίες τους πως είχαν καταληφθεί, ότι ήταν εκτός εαυτού, γεμάτοι ιερό πνεύμα και έκσταση. Σηκώθηκα, πήρα τα όπλα, άρχισα να τα βροντάω πάνω μου και ν’ απαγγέλλω αυτήν την παράλογη, μαγική αριθμητική. Ίδρωσα, μ’ επιδοκίμασαν και βγήκαμε έξω.
Το υπόλοιπο της βραδιάς κολυμπάει στην ομίχλη. Θυμάμαι να περπατάω, να καταλήγω σε διάφορα ταβερνεία και να αιστάνομαι χαμένος. Χρειάστηκε πολύ προσπάθεια για να καταλήξω στο σπίτι που με φιλοξενούσαν. Έζησα, ήπια, μίλησα. Μου ήταν αρκετό.
Την άλλη μέρα κατέληξα στο σπίτι ενός ωραίου τύπου που υποδεχόταν το γιο του. Είχε στηθεί μεγάλη γιορτή στην αυλή του κι ήταν εκεί πολύς κόσμος. Τρώγαμε παπ και βόδι με τα χέρια και κοιτούσαμε στο κέντρο τις προσφορές των δώρων. Έπινα μπύρα και χάζευα. Σκεφτόμουν ότι θα είναι κάποιος τοπικός άρχοντας. Ήρθε και με χαιρέτησε.
- Περνάς καλά, ρώτησε.
- Άψογα. Γύρισε ο γιος σου;
- Ναι. Δυο μήνες στο βουνό έσφαξα τις καλύτερες αγελάδες μου. Τα παιδιά επιτρέπεται να τρώνε μόνο κρέας και να πίνουν μόνο γάλα.
- Δεν το’ ξερα…Ωραία σπίτια έχεις.
- Δυο. Ένα για τη μικρή γυναίκα και ένα για τη μεγάλη.
Γέλασα. Έφυγε. Με την άκρη του ματιού μου εντόπισα έναν άλλον παράταιρο. Ένα λευκό. Κάθισα δίπλα του και μου είπε ότι έχει οικοδομική φίρμα στην περιοχή. Στο τέλος τον ρώτησα ποιο είναι το μεγάλο μυστήριο, τι διάολο κάνουν πάνω στο βουνό.
- Περιτομή, είπε.
Κι έτσι απλά, λύθηκε το αίνιγμα. Θυμήθηκα από το περασμένο βράδυ τους νέους να κοιτάνε με λαχτάρα τις κοπέλες και να μην μπορούν να τις αγγίξουν, γιατί έπρεπε να περάσουν ακόμα δέκα, δεκαπέντε μέρες, να γιατρευτούνε. Γι αυτό, σκέφτηκα, γυρίζουνε τα χωριά, χορεύουνε και τραγουδάνε. Περιμένουν
Κάτω απ’ όλα τα δέρματα, οι επιδιώξεις μας είναι ίδιες. Ψιθυρίζω το καινούριο μου όνομα και μυρίζω τον αέρα εκείνου του χωριού.
14 comments:
Καλόοοο κείμενο.
Χεχε... το διαβάζω με την ψωλή τυλιγμένη σε γάζες.
Έκανα κι εγώ χτες περιτομή, μα όχι σε βουνό.
Την έκανα σε νοσοκομείο με τοπική αναισθησία και αντιβιοτικά και αποστειρωμένα ράμματα.
Είχα ένα πράσινο χαρτί μπρος τη μούρη μου, για να μη βλέπω το πετσόκομμα.
Μπαινοβγαίνανε άνθρωποι, αλλά δεν είχε μουσική ούτε χορούς.
Μετά σηκώθηκα κι έφυγα σιωπηλός.
just signed up at xylokopos.blogspot.com and wanna say hi to all the guys/gals of this board!
hey!
I'm new here @ xylokopos.blogspot.com and want say hi to all!
Cheers
[b][url=http://www.louisvuittonbagswebsite.co.uk/]louis vuitton[/url][/b] To examine expert system for seem sophisticated and spot collectively. Using the suitable model, this is certainly completed even though putting on could skinny jeans. A huge aspect of what you are paying funds on adopts the particular style of the denims.
[b][url=http://www.cheapuggbootswebsite.com/]www.cheapuggbootswebsite.com[/url][/b] Acquiring designer bags could not be uncomplicated for each man or woman, for that reason, the replicas or maybe the imitation designer bags may be checked out being an replace. Imitations might be accessible in a good deal less than fifty p.c the prices with the Louis Vuitton phony assortment. That doesn't indicate that it could be only non- designer bags that might be presented to match the excellent excess fat expectations.
[b][url=http://www.uggsonsalewebsite.co.uk/]uggs on alse[/url][/b] Properly, I might prefer to explain to you that bean fixtures are available in several types and kinds. It is really critical to constantly restore your rate assortment in advance of purchasing these establishments for the home and workplace. You might also invest in them on line and take pleasure in enticing price cut delivers..
[b][url=http://www.uggsclearancemall.co.uk/]www.uggsclearancemall.co.uk[/url][/b] The actual fact Betta fish are violent in nature is properly regarded. It wouldn TMt be encouraged to possess two male Betta fish together, or to incorporate a fresh one together with an existing Betta fish. This might transform terrible in case the more powerful Betta fish start off attacking, or biting the weaker kinds.
[b][url=http://www.louisvuittonhandbagsu.co.uk/]www.louisvuittonhandbagsu.co.uk[/url][/b] For the duration of 1776-1813, Per Henrik Ling, a fencing master and gymnast remedied himself of rheumatism by means of massage and manufactured Healthcare Gymnastics and just after formed the Royal Gymnastic Central Institute in Stockholm, Sweden handbags and gladrags blog. Inside of study course of five hundred BC-50 Advert, the Greek and Romans utilized therapeutic massage on Olympic athletes and also to decrease neuralgia and epileptic seizures. purses and gladrags web site - Throughout the Ming Dynasty (1368-1644), pediatric massage therapy or tuina developed into a bigger kind of therapy which can be nonetheless utilized at this time.
Luminiscent hands. ugg sale Viewers get to watch the entire process as it unfolds, all the way through to the bang of the gavel. http://www.lateuggboots.com At least, I can find the head. north face backpacks Remember, however, that the tote should be able to reflect your own personality and specific style as well.. uggs canada Elk bugling is, basically, making sounds like an elk so that the curious elk wanders over to you and you can shoot it.
So If you are afashion designer with major illustration capabilities. ghd radiance set find thes in some excellent games like dre u and c and some other games. ugg uk Additionally the retailer from which you buy your diamond fashion jewellery should be certified as a diamond dealer.. ghd hair straightener I want everybody to respect me as a designer and not a model just trying to design," says an excited Coco.. uggs outlet Contemporary designer Susana Monaco prefers them in an fine gauge, long rectangle.
Υπάρχουν ορισμένα ενδιαφέροντα σημεία στο χρόνο σε αυτό το άρθρο, αλλά δεν ξέρω αν θα τα δείτε όλα στην καρδιά του κέντρου. Υπάρχει κάποια ισχύ, αλλά εγώ θα κρατήσει μέχρι τη γνώμη μου να το αναλύσουμε περαιτέρω. Καλό το άρθρο, χάρη και θέλουμε περισσότερα! Προστέθηκε στο FeedBurner, καθώς
Post a Comment