Πνομ Μπακένγκ, Άνγκορ, Καμπότζη

 

Ανέβηκα και πάλι, κάτω από τον ακίνητο και φλεγόμενο ουρανό. Ανηφόρησα το Πνομ Μπακένγκ, τον ιερό λόφο, από το δεξί μονοπάτι - το αριστερό ανήκει στους ελέφαντες. Ίδρωνα στο καταμεσήμερο, και σηκώνοντας το βλέμμα από το χώμα, αντίκρυσα ένα ζευγάρι να σκαρφαλώνει μπροστά μου.  Καθυστέρησα και τους άφησα να προχωρήσουν. Στα δεξιά μου πρόβαλε μια ξύλινη εξέδρα και στεκόμενος, ατένισα τον πυραμιδικό ναό του Μπακσέι Τσαμρόνγκ. Πιο ψηλά, βρήκα ένα παρατηρητήριο και σκεπάζοντας τα μάτια που δάκρυζαν στην αντηλιά,  είδα το δυτικό μπαρέυ ν’αστράφτει σαν καθρέφτης στη ζούγκλα. Ακόμα ψηλότερα, έγειρα σε μια μεγάλη πλατφόρμα, στηριζόμενη σε βαριά, ξύλινα δοκάρια: σε λίγες ώρες, εκατοντάδες άντρες και γυναίκες θα στοιβάζονταν για να θαυμάσουν το ηλιοβασίλεμα. Κοίταξα γύρω, πίσω και μπροστά. Ήμουν ακόμα κατάμονος. Περπάτησα για λίγο ακόμα, και έφτασα στην κορυφή. Μπροστά μου, ο ναός έμοιζε να λειώνει, σκαλισμένος στον ίδιο το βράχο. Στο σημείο τούτο, σκέφτηκα, ξεκίνησε ο χρυσός αιώνας των Χμερ, με το μνημείο αυτό να σημαδεύει τη μεταφορά της πρωτεύουσας από το Ρόλουος στο Άνγκορ.

 

 

 

Οι εργάτες που δούλευαν στη συντήρηση είχαν ξαπλώσει όπου βρήκανε σκιά. Ανέβηκα το πρόσωπο του ναού κι έφτασα στην κορυφή, προσδοκώντας να είμαι μόνος στην τροπική ζέστη. Μια ομάδα περίπου δώδεκα ατόμων, βρισκόταν ήδη εκεί, μιλώντας καντονέζικα και τριγυρίζοντας τους πύργους. Κοίταξα μακριά κι είδα το Άνγκορ Γουάτ να ξεπροβάλλει στη μέση της πράσινης θάλασσας. Στον ορίζοντα, τα νερά της Τόνλε Σαπ έπαιζαν με τον ουρανό και τον ήλιο.

 

 

Σε συμβολικό επίπεδο, ο ναός αντιπροσωπεύει το Μέρου, το βουνό-κατοικία των Ινδών Θεών. Ο αριθμός των πύργων είναι συγκεκριμμένος και έχει αστρολογική και θεολογική σημασία, όπως και τα επίπεδα στα οποίοι οι πύργοι είναι υψωμένοι. Βέβαια, οι σιβαϊστικοί πύργοι έχουνε πλέον μετατραπεί σε βουδικούς βωμούς,  αλλά ο χαρακτήρας του ναού δεν κινδυνεύει από αλλοίωση, αλλά από κατάρρευση: κάθε μέρα οι τουρίστες τον βυθίζουν και τον συντρίβουν ακούσια.

 

 

Τέλειωσα το προσκύνημα και κατέβηκα, με βαριά πόδια και στεγνωμένα χείλη.