Στα πρώτα χρόνια της βρετανικής κατοχής, μετά την άρνηση των ντόπιων να καθαρίσουν το βροχοδάσος στα νότια
και τ’ανατολικά του νησιού, ο κυβερνήτης έδωσε εντολή να βληθούν με κανόνια
μπάλες γεμάτες νομίσματα στην καρδιά της ζούγκλας. Ύστερα από το σχετικό
προμόσιον, το νησί υλοτομήθηκε ταχύτατα.
Οι οχυρώσεις, τα
τούνελ, οι αποθήκες κι οι στρατώνες φτιάχτηκαν τη δεκαετία του 1930 από τους
μηχανικούς του βρετανικού στρατού κι όπως όλες οι οχυρώσεις στη ΝΑ Ασία,
στάθηκαν παντελώς άχρηστες να σταματήσουν την επέλαση του Γιαμασίτα το 1941. Οι
Γιαπωνέζοι μετέτρεψαν το φρούριο σε φυλακή, χώρο ανακρίσεων και βασανιστηρίων
και στρατιωτικό μπουρδέλο στελεχωμένο με σκλάβες από τις καταχτημένες χώρες. Μετά
το 1945 ο Στοιχειωμένος Λόφος εγκαταλείφθηκε κι η ζούγκλα τον ξανακέρδισε μέχρι
που αποφασίστηκε να γίνει τουριστική ατραξιόν και αρένα για πέιντμπωλ δέκα
χρόνια πριν.
Κλειστοφοβικοί
κοιτώνες, όργανα βασανιστηρίων και κρανία, τουρίστες, υπερτιμημένα εισητήρια
και μπογιατισμένες σανίδες με σκελετούς και σπαθιά, σα θρανίο δεκαπεντάχρονου
μεταλλά: το μουσείο ισορροπεί ανάμεσα στο εμβληματικό και το γελοίο.
