Τρίμπιουτ

Ο φανταστικός παπούς μου
είναι φρεναδόρος
στα τραίνα.
Σκαρφαλώνει την Καλιφόρνια πάνω ως κάτω,
κυρίως αγαπά το Φρέσνο και το Σοσαλίτο
όταν με γράσα στα χέρια
σταματά
και πίνει και αγγίζει γυναίκες
σε όλη την ακτή που ανεβάζει και κατεβάζει
βαγόνια
Η Γιούνιον Πασίφικ.

Τον ρώτησα κάποτε αν γνώρισε
Τον Γκίνσμπεργκ ή
το Μπουκόφσκι:
ο Γκίνσμπεργκ, είπε, μεγάλη πούστρα
αλλά είχε κάτι.
Τον άλλο δεν τον γνώρισα
μου είπαν ότι μένει στο Λ.Α
που εγώ σιχαίνομαι.

Εγώ βόηθαγα αλήτες να μπαίνουν
στα βαγόνια.
Συχνά πίναμε μαζί
αλλά δεν τους καταλάβαινα
και δε με ένοιαζε
αφού ήξερα ότι σε λίγο
θα έτρωγα με τα γρασωμένα χέρια μου.

Εμένα με καταλαβαίνεις, τον ρώτησα.
Όχι πάντα, μόνο όταν τα χνώτα μας μυρίζουν το ίδιο,
μου είπε.
Αλλά δεν έχει σημασία.
Και συ ανεβαίνεις λαθραία στα βαγόνια
ελπίζοντας ότι μπήκες σωστά, πως πάμε νότια
και θα κατέβεις στην μπάχα και θα κατηφορίσεις
στο Μεξικό.

Έχεις δίκιο, του είπα, δεν το σκέφτηκα έτσι.
Μόνο ότι οι ράγες ήταν αρκετά μακριές
και θα προλαβαίναμε να πιούμε φτηνές μπύρες παρέα
και να πάρουμε κι άλλους στα βαγόνια
και όταν σταματήσουμε
να μου δείξεις και μένα
πως να αγγίζω
γυναίκες
με γράσα
στα χέρια.